(T) Rodzaje topologii sieciowych protokołu OSPF

by Robert T Kucharski · 22 lipca 2019

Spis treści Pokaż

Rodzaje topologii sieciowych protokołu OSPF

Point-to-Point – Dwa urządzenia połączone pojedynczym linkiem np. serialowym bądź Ethernet-owym.
Broadcast multiaccess – Wiele urządzeń połączonych do jednej sieci rozgłoszeni-owej, np. poprzez przełącznik sieciowy.
Non Broadcast multiaccess (NBMA) – Wiele urządzeń połączonych do sieci niewspierającej ruchu rozgłoszeni-owego.
Point-to-Multipoint – Wiele urządzeń połączonych do sieci w topologii Hub-and-Spoke.
Virtual links – Wirtualne połączenia prowadzące ze strefy niebędącej strefą Backbone (Area 0), do strefy głównej Backbone (Area 0).

Interface Type	Used DR / BDR?	Default Hello / Dead Interval	Dynamic Discovery of Neighbors?	More that Two Routers allowed in the Subnet?
Broadcast	Yes	10 / 40	Yes	Yes
Nonbroadcast [1](NBMA)	Yes	30 / 120	No	Yes
Point-to-Point [2]	No	10 / 40	Yes	No
Point-to-Multipoint Broadcast	No	30 / 120	Yes	Yes
Point-to-Multipoint Nonbroadcast	No	30 / 120	No	Yes
Loopback	No	—-	—-	No

Porównanie rodzajów topologii sieciowych protokołu OSPF

Protokół OSPF umożliwia skonfigurowanie statycznego połączenia sieciowego w topologii broadcast, za pomocą komendy [ip ospf network broadcast] wydanej w trybie konfiguracji interfejsu sieciowego.

Protokół OSPF umożliwia skonfigurowanie statycznego połączenia sieciowego w topologii Point-to-Point, za pomocą komendy [ip ospf network point-to-point] wydanej w trybie konfiguracji interfejsu sieciowego.
Interfejs działający w topologii Point-to-Point, może być zweryfikowany za pomocą komendy [show ip ospf interface interfejs], gdzie w punkcie Network Type powinien widnieć zapis [POINT_TO_POINT]. Oraz za pomocą komendy [show ip ospf neighbor], gdzie w punkcie state powinien widnieć zapis [FULL/].

Protokół OSPF umożliwia skonfigurowanie statycznego połączenia sieciowego w topologii nonbroadcast, za pomocą komendy [ip ospf network non-broadcast] wydanej w trybie konfiguracji interfejsu sieciowego.
W przypadku topologii nonbroadcast, automatyczne wykrywanie sąsiadów nie jest niemożliwe, tym samym wymagana jest ręczna konfiguracja statycznych relacji sąsiedztwa, za pomocą komendy [neighbor adres-IP-sąsiada] wydanej w trybie konfiguracji protokołu OSPF.

Protokół OSPF umożliwia skonfigurowanie statycznego połączenia sieciowego w topologii Point-to-Multipoint, za pomocą komendy [ip ospf network point-to-multipoint] wydanej w trybie konfiguracji interfejsu sieciowego.
W przypadku sieci Point-to-Multipoint istnieje możliwość przypisania dodatkowej wartości kosztu względem konfigurowanych relacji sąsiedztwa, za pomocą komendy [neighbor adres-IP cost 1-65535] wydanej w trybie konfiguracji protokołu OSPF.

Protokół OSPF umożliwia skonfigurowanie statycznego połączenia sieciowego w topologii Point-to-Multipoint nonbroadcast, za pomocą komendy [ip ospf network point-to-multipoint non-broadcast] wydanej w trybie konfiguracji interfejsu sieciowego.
W przypadku topologii nonbroadcast, automatyczne wykrywanie sąsiadów nie jest niemożliwe, tym samym wymagana jest ręczna konfiguracja statycznych relacji sąsiedztwa, za pomocą komendy [neighbor adres-IP-sąsiada] wydanej w trybie konfiguracji protokołu OSPF.

Połączenie wirtualne stosowane w protokole OSPF, ma na celu zapewnienie bezpośredniej łączności pomiędzy strefą główną (Backbone Area 0) a inną strefą (Area). W sytuacji, w której obydwie strefy nie są ze sobą bezpośrednio połączone, ponieważ rozdziela je inna strefa Non-Backbone. W takim przypadku zastosowanie połączenia wirtualnego (Virtual link) stanowi tymczasowe rozwiązanie umożliwiające bezpośrednią komunikację ze strefą (Backbone).
Połączenie wirtualne może być przydatne w sytuacji:
- Gdy połączenie strefy (Nonbackbone Area) za pomocą sieci WAN, poprzez inną strefę (Nonbackbone Area) jest tańsze niż bezpośrednie połączenie ze strefą (Backbone Area 0).
- Utraty połączenia pomiędzy dwoma częściami strefy (Backbone Area 0), co może doprowadzić do powstania dwóch niezależnych stref (Area 0).
- Łączenia ze sobą dwóch niezależnych topologii sieciowych, z których każda posiada własną strefą Area 0.

[1] Domyślnie występuje w przypadku protokołu Frame Relay na fizycznych oraz wielopunktowych pod-interfejsach.

[2] Domyślnie występuje w przypadku protokołu Frame Relay na pod-interfejsach Point-to-Point.